Na półwyspie jeziora Biskupińskiego osada obronna związana z ludnością kultury łużyckiej - Biskupin Osada Obronna założona ok. roku 740 p.n.e. Jest to największa w Europie ekspozycja osady warownej in situ z początku epoki żelaza. Na pierwotnej wyspie powstała osada, którą w czasie największego rozkwitu mogło zamieszkiwać od 900 do 1200 osób. Wyspa otoczona falochronem (ok. 30.000 pali drewnianych wbitych w dno jeziora pod kątem 45%), oraz wałem drewnianym o wysokości 6 m. wypełnionym kamieniami i piaskiem. Do osady prowadziła brama wjazdowa, a wewnątrz osady znajdowała się ulica okrężna oraz ulice poprzeczne, wzdłuż których usytuowano 13 rzędów drewnianych domów, zbudowanych w technice sumikowo-łątkowej. Gród w Biskupinie jest jednym z nielicznych stanowisk archeologicznych w Polsce zawierających pełnowymiarowe rekonstrukcje wału obronnego, falochronu, bramy, ulic i budynków mieszkalnych. Rekonstrukcje te są cyklicznie wymieniane na nowe w związku z potrzebą ich aktualizacji w wyniku dokonania nowych ustaleń naukowych. Oprócz rekonstrukcji w Biskupinie znajduje się muzeum, a w każdym trzecim tygodniu września odbywa się tam festyn biskupiński, obejmujący prezentacje eksperymentalne i pokazy odtwórcze. Biskupin jest też jednym z dwóch istniejących w Polsce laboratoriów konserwacji drewna mokrego wydobytego ze stanowisk archeologicznych oraz ośrodkiem archeologii eksperymentalnej.
