Kamieniec Podolski fortress
Kamieniec Podolski fortress
Kamieniec Podolski fortress Кам'янець-Подільський Старий замок Аeровiдеозйомка. Kamieniec Podolski najpotężniejsza warownia kresowej Rzeczpospolitej. W tym miejscu aż prosiło się o budowę bezpiecznego miasta w niebezpiecznym miejscu. Smotrycz ok. 20 km od ujścia do Dniestru tworzy tu zakole tak głęboko wcięte, że powstaje niemalże wyspa, połączona z lądem nieco ponad 50-metrowym przesmykiem. A do tego Smotrycz płynie tu w dosyć głębokim kanionie, więc w zasadzie budowa murów miejskich była zbędna. Wystarczyło ufortyfikować przesmyk.Miejsce to znajdowało się na szlaku znad Morza Czarnego do centralnej Europy. Znaczenie półwyspu na Smotryczu docenili podolscy książęta Koriatowicze, budując w tym miejscu warowny gród. Nie wymyślili niczego nowego; umocnienia były tu już w czasach prehistorycznych. Koriatowicze kilkadziesiąt lat skutecznie balansowali pomiędzy Polską, Litwą a Węgrami. Okoliczni władcy, król polski Kazimierz Wielki, węgierski Karol Robert i wielki książę litewski Gedymin uważali Kamieniec za swój. I dziś w atlasach historycznych tych krajów Podole jest pokazywane jako należące właśnie do niego.W 1378 roku w Kamieńcu powstała diecezja zachodnia podległa pod arcybiskupa halickiego. Istnieje do dziś. Pierwszym biskupem został Rokozjusz z Chełma, brat znanego rycerza Jana Rokosza.W końcu książę litewski Witold w 1394 roku usunął Koriatowiczów. W latach 1395-1399 Kamieńcem władał potężny wojewoda krakowski Spytko II z Melsztyna. Potem miasto co kilka lat przechodziło z rąk polskich w litewskie i odwrotnie. W 1430 roku całe Podole zostało włączone formalnie do Polski, dwa lata później Kamieniec otrzymał miejskie prawo magdeburskie, a w 1434 roku został stolicą nowo utworzonego województwa podolskiego. I zaczął się szybki rozwój miasta. Zygmunt I Stary nadał przywilej przymusu drożnego (obowiązek zatrzymywania się w mieście każdego przejeżdżającego daną trasą), Zygmunt II August zwolnił mieszczan Kamieńca od ceł wewnętrznych i zezwolił im na handel bydłem w całej Rzeczpospolitej. Zygmunt III Waza nadał Kamieńcowi pozostałe przywileje, jakimi dotąd w okolicy cieszyli się tylko mieszkańcy Lwowa. Miasto kwitło. Około 1570 r. Kamieniec Podolski liczył ok. trzech tysięcy mieszkańców, a kilkadziesiąt lat później już ponad 10 tys. i był jednym z największych i najbogatszych miast Rzeczpospolitej. Działało 16 cechów z 390 rzemieślnikami. Miasto zarabiało na aż trzech jarmarkach, trwających w sumie dziewięć tygodni.
